Het resultaat van het “Consumption”-stuk

Gisteren is mijn tweede artikel gepubliceerd. Dit maal nog groter dan ervoor 😀 Een volledige pagina! Het artikel gaat over de manier waarop Belgie -sorry geen trema’s hier!- de Europese Richtlijnen met betrekking tot consumentenbeschermingswetgeving (wat een woord) omzet. Het schrijven van dit stuk was geen sinecure omdat ik geen jurist ben. Heb dus  zelf de Belgische wetgeving moeten nalezen, alle Europese richtlijnen moeten nalezen en vooral met heel veel specialisten moeten praten (die elk dan weer iets anders zeggen). Dat vond ik op zich ook het moeilijkste: hoe kan ik nu als non-juriste weten wie gelijk heeft? het is een kwestie van aanvoelen wie er het meest ervaring heeft met de materie, wie wordt er door collega’s gezien als een authoriteit, wie heeft wat gepubliceerd, etc.

 Alleszins: hier is het resultaat

Belgium takes the European law into its own hands

By Lien De Leenheer

Belgium provides an example on the European Commission’s doorstep of how the application of consumer protection law can inhibit the single market.

The level of consumer protection in Belgium is often more protective – and more restrictive – than the standards laid down in European directives. The Belgian government says the purpose is to protect the Belgian consumer. Critics say that the government is protecting its market against cross-border commerce.
Belgium has a long history of elaborate consumer protection law, which dates back to 1930s. The economic depression prompted the government to introduce legislation intended to protect small- and medium-sized enterprises (SMEs) and the poor. There were laws on cut-price selling, doorstep selling and price labelling. The paternalistic attitude towards consumers has persisted. The trade practices act of 1971, which is still in force, contained trade regulations and consumer protection regulations. The requirements of the various EU directives were added to this act. Germany, by contrast, took a different approach and rewrote its entire consumer protection legislation in 2002.
The transposition of the directive on unfair commercial practices into Belgian law is currently in hand. Belgian European law specialist Jules Stuyck argues that it is not being converted correctly. He predicts challenges at the European Court of Justice (ECJ).
A close look at the draft of the national legislation suggests that Belgium is yet again applying the directive in a different way from its EU neighbours. The Belgium habit is to add extra restrictions and often not to take the option of exemptions. For example, Belgium decided to apply the directive on the indication of unit prices for services as well as for goods, although member states were permitted to exempt services from the scope of the national legislation. Specialists are still arguing over whether services and sales promotions should be subject to this directive.
Belgium outlaws certain practices that would be permitted elsewhere in the EU. For example, telecoms companies cannot package a free phone along with a one-year phone line rental. Airline companies which promote ‘free trips’ but omit to mention the extra taxes, break the law on the indication of prices. Sales promotion legislation bans shops from offering cut-price goods six weeks prior to the official sales periods. Distance contracts are also forbidden.
Charles Gheur of the Federation of Enterprises in Belgium says: “We are convinced these measures disable us in favour of our neighbouring countries. The government is ignoring the objections expressed by the Belgian Council of State, which is in favour of a more European-oriented renewed law. Moreover the current draft does not protect us enough against dishonest custumers.”
No one will admit that some of the legislation is created to protect the Belgian market but critics suspect this to be the case. In order to protect SMEs against commercial giants, the labelling rules are more restrictive in Belgium and sale at a loss is prohibited, similar to the situation in France. But Belgium goes even further, adding a ban on exceptionally low profit margins.
The European Commission’s proposals for a directive on credit agreements are anxiously awaited in Belgium, which, unlike the UK, has not much experience with consumer credit. Aside from credit cards and car loans, Belgians are not accustomed to buying on credit. In 1987 Belgium created the Central Individual Credit Register (CICR) run by the National Bank of Belgium to control the Belgian debt rate. This database contains all solvency information on Belgian citizens.
Credit suppliers are obliged to check the database before agreeing on a loan. If their client is not solvent, the credit is denied. If the Commission’s proposal on consumer credit passes and maximum harmonisation is applied, the obligatory consultation of the database could not be imposed anymore on financial institutions. Hugues Thibaut of the Belgian Consumers Association (BSA) argues: “Mainly credit suppliers with high rates will benefit from this, as they will attract the rejected clients from more serious suppliers, who will continue to use the CICR. There is a risk more people are sent into poverty. The argument saying credit is beneficial for the economy doesn’t outweigh the risk on having an overly indebted population. Belgium has up till now a healthy debt rate and it should stay like this.”
Both the BSA and the federal ministry of consumer affairs defend the extensive legislation on consumer protection. For them, consumers are a weak group in need of extra protection. © Copyright 2007 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.

Mijn stuk over de Oostenrijkse studenten is gesneuveld voor een meer “actueel stuk”, het wordt behouden voor eventueel een dossier over onderwijs.  Mijn ander stuk over de vervanging van Camiel Eurlings (vroeger MEP, nu gloednieuw Nederlands Minister van Verkeer) wordt naar de volgende editie verplaatst EN het wordt uitgebreider. Ik heb de afgelopen week een hele hoop medewerkers van Eurlings aan de lijn gehad om te horen wie hem ging vervangen. Zijn opvolger Joop Post is wat men eufimistisch “een kleurijk figuur” noemt. De moeite waard dus om wat nader te onderzoeken 😉 Toen ik Post thuis in Nederland probeerde te bereiken kreeg ik zijn vrouw aan de lijn. Ik wou vissen of ze al wist in welke commissies haar man graag zou zetelen: “Nou, je moet weten dat ik niet echt een politiek beest ben,  ik heb er dus geen idee van.” Ik had een beetje medelijden met zijn vrouw. Als ik zijn CV bekijk (is er eigenlijk een branche waar hij NIET in zit?) en nu dat Post europarlementslid is vraag ik me af of ze hem uberhaupt veel ziet of hoort.

Eergisteren naar de persconferentie van de Commissie gaan luisteren/kijken. De Commissie kondigde net de monsterboete voor de liftkartels aan. Een Frans journalist vroeg of de Commissie zelf slachtoffer van dit kartel was geworden (een vraag die bij mij ook spontaan opkwam, als je in de Berlayemont rondloopt begrijp je onmiddellijk waarom). Geeft de woordvoerder schoorvoetend toe dat dat inderdaad het geval was. De journalist die bloed geroken had ging verder: “En toen de Commissie de offertes van die bedrijven gezien had, is hen dan opgevallen dat er sprake was van kartelvorming?” Een micro-seconde zag je een blik van “Verdorie, we gaan hier af als een gieter.” Daarna kwam het antwoord: “Neen, we hebben het niet beseft.” Un coup de grace noemen ze dat.

Deze middag ga ik naar de eerste persconferentie van Roemeens commissaris Leonard Orban voor Meertaligheid. Hij mag dan zijn eerste kindje voorstellen aan de Europese pers.

Verder blijf ik werken aan drie stukken over evoluties in de Gezondheidszorg in de EU. Erg boeiende materie eigenlijk. Tussendoor verduidelijk ik voor de andere collega’s soms Belgische dossiers (vertaal Vlaamse berichten) en verklaar ik hoe sommige krachtsverhoudingen liggen.

Donderdag heb ik op de redactievergadering volledig zelf bepaald welke onderwerpen ik ga bespreken.

Het systeem gaat als volgt:

• Op donderdag om 10u30 is het redactievergadering.
• Je loopt al je bronnen af voor onderwerpen (ik zal binnenkort eens een lijstje maken)
• Voor 10u25 moet je zelf je onderwerpen doorgestuurd hebben naar hoofdredactrice en haar adjunct.
• Op de vergadering wordt elk onderwerp ik groep overlopen. Het blijft me verbazen hoezeer Dana (Spinant) en Tim (King) een scherpe klare kijk hebben over hoe een artikel aangepakt moet worden. De redactie zit vol met mensen die een erg uitgebreide ervaring in verslaggeving hebben, en toch worden ze elke keer overtroeft door het duo.
• Alleszins: al mijn onderwerpen en invalshoeken zijn aanvaard 🙂

Enfin, a la prochaine!